Το Τίμημα

Γνωρίζοντας κανείς την ορθόδοξη θεολογία και διδασκαλία της Εκκλησίας, ψηλαφεί την ασύλληπτη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο, που εκφράζεται όχι μόνο από τη δημιουργία εκ του μη όντος, αλλά και με τη χορήγηση σ' αυτόν υψηλών δωρεών και χαρισμάτων. Ο Θεός δημιουργώντας "κατ' εικόνα" του τον άνθρωπο, τον προίκισε με το πολύτιμο δώρο της ελευθερίας, που τον ξεχωρίζει από όλα τα άλλα κτίσματα. Μια ελευθερία που ο ίδιος ο Δημιουργός της σέβεται σε άπειρο βαθμό. Ο άνθρωπος είναι τόσο ελεύθερος που μπορεί να αρνηθεί τον Θεό, ακόμη και να τον "πολεμήσει", χωρίς ο ίδιος ο Θεός να τον εμποδίσει και πολύ περισσότερο να τον "εκδιώξει".

Με απλά λόγια, ο Θεός δεν θέλησε να δημιουργήσει ανελεύθερα πλάσματα. Δεν σκόπευε να δημιουργήσει ανθρωπάκια-μαριονέτες και να κινεί εκείνος τα σπαγκάκια. Τότε η ζωή των ανθρώπων θα ήταν ένα κουκλοθέατρο, χωρίς νόημα και αξία. Σχέδιό του ήταν ο άνθρωπος να φτάσει εν ελευθερία, τηρώντας τις εντολές, από το κατ' εικόνα στο καθ' ομοίωσιν.

Όμως ο άνθρωπος κακομεταχειρίστηκε τα δώρα του Θεού, καταχράστηκε την ελευθερία που του χάρισε ο Θεός, τον αρνήθηκε κι έφυγε μακριά του. Οι καρποί της αποστασίας ήταν ιδιαίτερα πικροί: φθορά, πόνος, θάνατος. Η τραγωδία του ανθρώπου, που μόνος του την επέλεξε, δεν άφησε αδιάφορο τον Θεό, που πολύ διακριτικά παρακολουθεί και επεμβαίνει, σεβόμενος πάντα την ελευθερία του ανθρώπου και τις επιλογές του. Και όταν το αδιέξοδο πνίγει τον άνθρωπο, ο Θεός θέτει σε εφαρμογή ένα "τροποποιητικό σχέδιο" για να επανεύρει ο άνθρωπος το νόημα της ζωής του και να βγει από το αδιέξοδο.

Η ενανθρώπηση του Θεού είναι η έκφραση της άπειρης αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο. "Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται αλλ' έχει ζωήν αιώνιον" (Ιω 3, 16).

Η είσοδος του Θεού στον κόσμο έγινε απλά, ταπεινά, αθόρυβα, μακριά από τα μάτια της δημοσιότητας, χωρίς τυμπανοκρουσίες και φανφαρισμούς και οτιδήποτε θα μπορούσε να εκβιάσει την ελευθερία του ανθρώπου.

Η κλήση του προς τον άνθρωπο γίνεται μέσα στο κλίμα του σεβασμού της ελευθερίας. Ο Ιησούς Χριστός καλεί, δίχως να εκβιάζει. Δεν προσπαθεί να κερδίσει οπαδούς φανατικούς και ανελεύθερους. Αυτό τουλάχιστον δείχνει ο λόγος του: "Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι" (Μκ 8, 34).

Ο ευαγγελιστής Ιωάννης διασώζει έναν πολύτιμο διάλογο του Ιησού με τους Ιουδαίους, όπου με τον εναργέστερο τρόπο φαίνεται ο άπειρος σεβασμός του Θεού προς τον άνθρωπο. Ο Ιησούς μιλάει για τον "άρτο της ζωής" (κάτι που, όπως θα δούμε, θα παίξει καθοριστικό ρόλο στη ζωή του Joseph Fadelle). Ο λόγος αυτός αναστάτωσε τους Ιουδαίους οι οποίοι "εμάχοντο προς αλλήλους" (Ιω 6, 52).

Ο Χριστός δεν πτοείται, συνεχίζει τη διδασκαλία του: "Αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη φάγητε την σάρκα του υιού του ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς. Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. Η γαρ σαρξ μου αληθώς εστι βρώσις, και το αίμα μου αληθώς εστι πόσις" (Ιω 6, 53-55).

Και πάλι οι Ιουδαίοι αντιδρούν: "Πολλοί ουν ακούσαντες εκ των μαθητών αυτού είπον· Σκληρός εστιν ο λόγος· τις δύναται αυτού ακούειν;" Σκανδαλίζονται, δεν αντέχουν πλέον και προτιμούν να τον εγκαταλείψουν. Ο Ιησούς, σ' αυτή την κρίσιμη στιγμή, δεν ενεργεί σαν πολιτικός, σαν αρχηγός κάποιας σέκτας, σαν λαοπλάνος. Αν ήταν κάτι τέτοιο θα στραγγάλιζε το λόγο του, θα έβαζε νερό στο κρασί του, για να μη χάσει οπαδούς. Δεν ενεργεί όμως έτσι. Γι' αυτό και πολλοί τον εγκαταλείπουν. "Εκ τούτου πολλοί απήλθον εκ των μαθητών αυτού εις τα οπίσω και ουκέτι μετ' αυτού περιεπάτουν" (Ιω 6, 66). Κι εδώ φαίνεται το μεγαλείο του και η αρχοντιά του. Γυρίζει στους δώδεκα μαθητές που απέμειναν κοντά του και τους ρωτάει: "Μη και υμείς θέλετε υπάγειν;" (Ιω 6, 68). Οι μαθητές νιώθουν τη γνησιότητα των λόγων του και με το στόμα του αποστόλου Πέτρου απαντούν: "Κύριε, προς τίνα απελευσόμεθα; Ρήματα ζωής αιωνίου έχεις" (Ιω 6, 68).

Αυτός ο εκπληκτικός σεβασμός της ελευθερίας του ανθρώπου είναι ακατανόητος για τους αρχηγούς θρησκειών, για τους ιδεολόγους, τις σέκτες και τους κάθε είδους ολοκληρωτισμούς, ακόμη και για κάποιες παραφθαρμένες μορφές χριστιανισμού. Με τον άκρατο φανατισμό που τους διακρίνει, αρνούνται το ανεκτίμητο δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο, την ελευθερία, εν ονόματι της "σωτηρίας" του. "Θέλεις δεν θέλεις, είμαστε αποφασισμένοι με οποιοδήποτε τίμημα να σε σώσουμε, να σε βάλουμε με το ζόρι στον παράδεισο". Τα μέσα που χρησιμοποιούνται είναι πανομοιότυπα σε κάθε εποχή: η βία με όλες τις μορφές της, από τα βασανιστήρια και την ψυχολογική βία, την πλύση εγκεφάλου, την προπαγάνδα με όλα τα παράγωγά της κοκ. 

Αντίθετα, ο Χριστός δεν ζήτησε ούτε σύστησε στους μαθητές του τίποτε από όλα αυτά. Η βία, η στέρηση της ελευθερίας, η καταπίεση, η πλύση εγκεφάλου, η προπαγάνδα, είναι ξένα προς το ευαγγέλιο. Ο δρόμος που δείχνει ο Χριστός είναι ο δρόμος της μαρτυρίας: "Έσεσθέ μοι μάρτυρες... έως εσχάτου της γης" (Πράξ. 1, 8). Η μαρτυρία απέχει από την προπαγάνδα όσο ο ουρανός από τη γη, όσο η αλήθεια από το ψέμα. Η αλήθεια, για να επικρατήσει, δεν χρειάζεται τη βία και την προπαγάνδα.

Εκατομμύρια χριστιανοί ως σήμερα θέλησαν να μείνουν πιστοί στην αλήθεια του Ιησού Χριστού. Γι' αυτό και γνώρισαν την περιφρόνηση, τον διωγμό, το μαρτύριο, τον θάνατο από τους κατά καιρούς ψευδοθεούς και "σωτήρες". Αμέτρητοι γνήσιοι μαθητές του Χριστού έδωσαν με το αίμα τους τη δική τους σταυρική μαρτυρία. Όχι μόνο σε κάποιες άλλες μακρινές εποχές, αλλά ακόμη και σήμερα.

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας αποδεικνύει πως και σήμερα η ιστορία επαναλαμβάνεται. Σύμφωνα με τον αδιάψευστο λόγο του αποστόλου Παύλου "Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται" (Β' Τιμ. 3, 12). Ο Joseph Fadelle, εντελώς αναπάντεχα, γνώρισε "τον άρτον της ζωής", ένιωσε τον συγκλονισμό της θείας χάρης και αποφάσισε να ακολουθήσει τον Χριστό. Το περιβάλλον του, όμως, δεν το άντεξε. Οι ίδιοι οι δικοί του έγιναν εχθροί του, διώκτες του και καταδότες του. Η ζωή του έγινε ένα μαρτύριο. Στο πρόσωπό του, για μια ακόμη φορά, αποδείχθηκε αληθινός ο λόγος του Χριστού: "Παραδώσει δε αδελφός αδελφόν εις θάνατον και πατήρ τέκνον... και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων διά το όνομά μου" (Μκ 13, 12-13).

Μέσα από απίστευτες δυσκολίες και περιπέτειες ο Joseph Fadelle, με τη χάρη του Θεού, κατάφερε να βγει νικητής.

Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο ίδιος αποφάσισε να καταγράψει τα όσα έζησε. Μας χάρισε έτσι ένα εκπληκτικό κείμενο, που το διαβάζει κανείς με κομμένη την ανάσα ως την τελευταία σελίδα.

Το βιβλίο μετέφρασε από τα γαλλικά η Αλίκη Αρναούτη. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της στο εξωτερικό βρήκε το χρόνο να μεταφράσει στα ελληνικά το βιβλίο και γι' αυτό την ευχαριστούμε θερμά.

Ευχαριστίες πολλές απευθύνονται και στο γαλλικό εκδοτικό οίκο που πρόθυμα έδωσε την άδεια για την έκδοση του βιβλίου στα ελληνικά.

Πιστεύουμε πως η συγκλονιστική αυτή μαρτυρία του Joseph Fadelle έχει πολλά να προσφέρει στους αναγνώστες και να ξυπνήσει τις εφησυχασμένες συνειδήσεις μας.

Ο Μητροπολίτης Αργολίδος
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ (Αντωνόπουλος)