Αγαπάτε τους Εχθρούς Υμών

Άφες ημίν τα οφειλήματα ημών,
ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέτες ημών.

Συμβαίνει συχνά στη ζωή μας να βλέπουμε την αμαρτία με δύο εντελώς διαφορετικούς φακούς. Πριν την διαπράξουμε την βλέπουμε με τον φακό της αναισθησίας, έτσι ώστε να θε­ωρούμε την αμαρτία κάτι το τελείως φυσιολο­γικό. Μετά την διάπραξη της όμως την ίδια αμαρτία την βλέπουμε με τον φακό της απελ­πισίας, ο όποιος την μεγεθύνει και μας οδηγεί στην βεβαιότητα ότι δεν είναι δυνατόν να λά­βουμε συγχώρηση από τον Θεό. Έτσι απελ­πιζόμαστε για την ίδια την σωτηρία μας.

Ο Χριστός όμως μας αποκάλυψε έναν σίγουρο τρόπο με τον όποιο μπορούμε να λά­βουμε την συγχώρηση των αμαρτιών μας, όσο μεγάλες κι αν είναι αυτές: Να συγχωρέσουμε με την καρδιά μας και να αγαπήσουμε όσους με οποιονδήποτε τρόπο μας αδίκησαν.

Η αγάπη είναι η κορυφή των αρετών. Αυτή έφερε τον Θεό στη γη και αυτή τον ανέβασε πάνω στον Σταυρό. Ο ίδιος ο Χριστός μάς είπε: Αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς, όπως γένησθε υιοί του Πατρός υμών του εν ουρανοίς, ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους... Γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο Πατήρ υμών οικτίρμων εστί. Η αγάπη μας λοιπόν είναι πραγματική, μόνον όταν μιμήται την αγάπη του Θεού και προσφέρεται προς όλους, χωρίς διακρίσεις. Δεν είναι δυνατόν να λέμε ότι έχουμε αγάπη, και να μην αγαπούμε όλους, δηλαδή και εκείνους που μας αδίκησαν ή μας επιβουλεύονται, τους εχθρούς μας. Εκεί ακριβώς κρινόμαστε αν έχουμε αληθινή αγάπη.