Γίνεσθε έτοιμοι

Μιμνήσκου τα έσχατά σου,
και εις τον αιώνα ουχ αμαρτήσεις.

Όταν θέλουμε να τονίσουμε την σπουδαιότητα του θέματος λέμε ότι αυτό είναι "θέμα ζωής και θανάτου". Ένα τέτοιο πρωταρχικό θέμα -ίσως και το πρώτο- για μας που πιστεύουμε στην αιώνια ζωή και στον αιώνιο θάνατο είναι η αναχώρησή μας από τον κόσμο και η μετά θάνατον ζωή. Από τη στιγμή που γεννιέται ένας άνθρωπος, το μόνο βέβαιο είναι ότι κάποια στιγμή θα πεθάνη. Στην αγία Γραφή ο θάνατος ονομάζεται Οδός πάσης γης, είναι δηλαδή ο δρόμος που θα βαδίσουν όλοι οι άνθρωποι. Πρέπει, λοιπόν, όλοι μας να μελετούμε, και να προετοιμαζώμαστε για την αντιμετώπισή του. Ο ίδιος ο Χριστός μάς τόνισε: Γίνεσθε έτοιμοι, ότι η ώρα ου δοκείτε ο υιός του ανθρώπου έρχεται.

Οι Άγιοι της Εκκλησίας τονίζουν ότι η μνήμη του θανάτου είναι μια διαρκής και μεγάλη βοήθεια για τον πνευματικό μας αγώνα. Είναι μια τροχοπέδη στον κατήφορο της αμαρτίας και μια θεία δύναμη στην εργασία των αρετών. Εμείς όμως μέσα στις μέριμνες και τους περισπασμούς της καθημερινής ζωής ξεχνούμε τελείως τον θάνατο, μερικές φορές ίσως και ηθελημένα. Μας τον υπενθυμίζει ο Θεός με διάφορους τρόπους, κυρίως όταν δικά μας συγγενικά ή προσφιλή πρόσωπα φεύγουν από κοντά μας για την άλλη ζωή.

Θα προσπαθήσουμε να δούμε τι μπορεί να σημαίνη για έναν άνθρωπο που ζη μέσα στον κόσμο το να θυμάται την στιγμή του θανάτου, και πόσο ωφέλιμο είναι αυτό στην πνευματική ζωή. Όσα θα αναφέρουμε στηρίζονται στις εμπειρίες των αγίων Πατέρων οι οποίοι έζησαν με την αναμονή της αναχωρήσεώς τους από τον κόσμο αυτό και με την προσδοκία της ελεύσεως του Κυρίου.