Λόγοι περί ασθενείας και παρακλήσεως

Ο όσιος Γέροντας Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης είναι μία αγιασμένη μορφή των καιρών μας που ζούσε διαρκώς μέσα στη χάρη του Θεού και στην κοινωνία των αγίων, ενώ παράλληλα είχε μέριμνα και για όλους αδιακρίτως τους ανθρώπους. Με την αγία ζωή, τους θεοφόρους λόγους του και τη χάρη που πλούσια του δώρισε ο Θεός, ενέπνευσε, παρηγόρησε και θεράπευσε ψυχικά και σωματικά χιλιάδες ανθρώπους σ' ολόκληρο τον κόσμο.

Από μικρό παιδί, ο όσιος Γέροντας αγάπησε τον Χριστό με δυνατή, αποκλειστική αγάπη και κατανόησε και έζησε βαθιά αυτό που έλεγε σε όλη του τη ζωή, ότι ο Χριστός είναι το παν. Με μεγάλο ζήλο και χαρά αφιερώθηκε στον Χριστό και έγινε μοναχός στο Άγιον Όρος. Αργότερα, το σχέδιο του Θεού τον έφερε, νέο ακόμη, να διακονήσει τον ανθρώπινο πόνο στην Πολυκλινική Αθηνών, στο κέντρο της Αθήνας. Εκεί, με το χάρισμα που του έδωσε ο Θεός, ο Γέροντας Πορφύριος απέκτησε βαθιά γνώση της ανθρώπινης ψυχής. Πλησίασε κι αγάπησε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, χωρίς να τους διακρίνι σε δίκαιους και αμαρτωλούς. Έζησε στην Πολυκλινική Αθηνών τριάντα τρία χρόνια, "χρόνια ευλογημένα, δοσμένα στον άρρωστο, στον πόνο". Διαδόθηκε ότι ήταν καλός πνευματικός και τον πλησίαζαν πολλοί άνθρωποι, άνθρωποι πονεμένοι "τσακισμένες ψυχές που ερχόντουσαν εκεί, για να χύσουν το δάκρυ της ψυχής τους".

Ο ίδιος έπασχε από πολλές ασθένειες, τις οποίες γνώριζε με το χάρισμα που του είχε δώσει ο Θεός, μπορούσε μάλιστα να διαπιστώνει με ακρίβεια όχι μόνο στον εαυτό του αλλά και σε άγνωστούς του ανθρώπους το μέγεθος της ασθενείας ή και την έκβασή της. Μολονότι θεράπευε με την προσευχή, τη χάρη του Θεού και τα μυστήρια της Εκκλησίας πολλές και θανατηφόρες ασθένειες ανθρώπων, για τον εαυτό του δεν ζήτησε ποτέ θεραπεία, παρ' όλο που πονούσε και υπέφερε. "Αισθάνομαι την ασθένεια ως αγάπη του Χριστού", έλεγε. Δεν προσευχόταν να απαλλαγεί από τους πόνους -πόθος του ήταν να ζήσει το έλεος του Θεού. Και βεβαίωνε ότι "έχομε πολλή ωφέλεια απ' τις ασθένειες, αρκεί να τις υπομένομε χωρίς γογγυσμό και να δοξάζομε τον Θεό, ζητώντας το έλεός Του". Αυτό ακριβώς είναι πάντοτε το μυστικό των αγίων, η αφοβία της ασθένειας, του πόνου και του θανάτου.

Στο σύγχρονο κόσμο παραθεωρούνται όλες αυτές οι αλήθειες· το αυθεντικό αυτό ήθος που αντιμετωπίζει με ψυχική γαλήνη την ασθένεια, που υπερβαίνει το θάνατο, που θεωρεί την ευθανασία μωρία και απάτη και άρνηση του θελήματος του Θεού. Ο άνθρωπος, επειδή φοβάται τρομακτικά το θάνατο, επιδιώκει να τον αντιμετωπίσει μέσω της προσπάθειας παρεμβολής στην εξέλιξη της επίγειας ζωής, της επιμήκυνσής της με επιστημονικές μεθόδους της επιβολής του θελήματός του σε αυτήν.

Σε αυτή την τραγική και αδιέξοδη πορεία, οι λόγοι του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, που περιλαμβάνονται στην παρούσα επαυξημένη έκδοση των κεφαλαίων "Περί ασθενείας" και "Περί αιωνιότητος του βιβλίου Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος και Λόγοι, μεταδίδουν δύναμη και αισιοδοξία. Ο όσιος Γέροντας μέσα από τους διαποτισμένους από βαθιά αγάπη και αγιοπνευματική χάρη λόγους του, που μεταφέρουν το προσωπικό του βίωμα, μας βεβαιώνει ότι ο πόνος και η απόγνωση της αρρώστιας μπορεί να οδηγεί στην ανακάλυψη της εν Χριστώ ζωής και να μετασχηματίζεται σε ελπίδα, παράκληση και προσευχή· η αγωνία και η αβεβαιότητα για την εφήμερη ζωή μπορεί να τρέπεται σε βέβαιη πίστη για τη μέλλουσα και παντοτινή· η θλίψη για τη φθορά και τη ματαιότητα του κόσμου μπορεί να γίνεται ευφρόσυνη χαρά και προσδοκία της δόξας του μέλλοντος αιώνος· ο σταυρός και η δοκιμασία της ασθενείας μπορεί να γίνεται ανάσταση και ο θάνατος μετάβαση στην αθανασία και τον παράδεισο, πέρασμα από το πεπερασμένο στην αιωνιότητα.

2 Δεκεμβρίου 2012
Μνήμη του οσίου Γέροντος
Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Η Καθηγουμένη της Ι. Μονής Χρυσοπηγής
Μοναχή Θεοξένη