Καλλίνικος, Μητροπολίτης Εδέσσης: Μια "οσία μορφή".

Ένας ασκητής Επίσκοπος, μια μεγάλη εκκλησιαστική μορφή, ένας ευλογημένος και χαρισματικός ηγέτης, ένας διάφανος άνθρωπος, που η ζωή του ήταν μια έμπρακτη θεολογία.

Ένας εσταυρωμένος και αναστημένος Επίσκοπος που εκδαπανήθηκε χάριν του ποιμνίου του και θυσιάσθηκε για τη δόξα τού Θεού.

Ένας άρχοντας της αγάπης που μας έδωσε τη βεβαιότητα της αληθινής ζωής.

Μια μεταμορφωμένη ύπαρξη που έζησε την υπέρβαση του θανάτου και κόσμησε την Εκκλησία του Χριστού. Το εκκλησιαστικό του φρόνημα, το ασκητικό ήθος, ο ιεραποστολικός του ζήλος, η αφιέρωσή του στο Θεό και την Εκκλησία, ο αναγεννητικός του λόγος και τα κηρύγματά του, η όλη ποιμαντική του διακονία, την οποία διήλθε «μετά φόβου καί τρόμου», η φιλοθεΐα και η φιλανθρωπία του, η αντιμετώπιση της ασθενείας του και η τέλεια εγκατάλειψη του εαυτού του στην πρόνοια του Θεού, προκαλούν αναμφίβολα μεγάλο θαυμασμό.

Η φράση που είπε λίγο πρίν πεθάνει: «Είμαι αμαρτωλός Επίσκοπος, αλλά αγαπώ το Θεό και την Εκκλησία» δείχνει την πνευματική του ατμόσφαιρα.

Ο συγγραφέας, ως ο πλησιέστερος άνθρωπος στο μακαριστό Ιεράρχη, μαρτυρεί ότι πρόκειται περί αγίου Επισκόπου, η παρουσία του οποίου παραμένει ζωντανή και μετά το θάνατό του, αλλά και πολλοί Αρχιερεῖς, Κληρικοί και λαϊκοί ομολογούν προφορικά και γραπτά για την αγιότητά του. Το δαιμόνιο που έβγαλε με την προσευχή του, οι θαυματουργικές επεμβάσεις σε αρρώστους μετά την κοίμησή του φανερώνουν ότι δοξάσθηκε από το Θεό.

Το βιβλίο αυτό είναι καρπός μαρτυρίας και ομολογίας. Με τη μελέτη του ο αναγνώστης θα διαπιστώσει ότι ο μακαριστός Μητροπολίτης Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας Καλλίνικος ήταν μια εξαγιασμένη ύπαρξη, που έζησε οσιακά και είχε οσιακό τέλος, που συναγωνίζεται στην άσκηση και στην αγάπη προς το Θεό τους ερημίτες και τους ασκητές. Σε όλη του τη ζωή έδωσε καλές νίκες για τη δόξα του ονόματος του Θεού και αποδείχθηκε καλλίνικος μάρτυρας. Υπήρξε, κατά κοινή ομολογία, ένας δημιουργικός και αθόρυβος Ιεράρχης που, ενώ έπραττε ένα αξιόλογο και σπουδαίο έργο, ήθελε να το κρατά στην αφάνεια και να κρύπτει τον εαυτό του.