Θησαυρός Δαμασκηνού του υποδιακόνου και Στουδίτου του Θεσσαλονικέως

Αφού έλαβε την πρώτη εκπαίδευση στη Θεσσαλονίκη, ο Δαμασκηνός χειροτονήθηκε υποδιάκονος και μετανάστευσε στην Πόλη, όπου μπήκε στη Μονή Στουδίου. Στην Πόλη μαθήτεψε κοντά στο σοφό Θ. Ελεάβουλκο.

Το 1564 χειροτονήθηκε επίσκοπος Λιτής και Ρενδίνης, μιας από τις επισκοπές της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης.

Το 1575 χειροτονήθηκε επίσκοπος Άρτης και Ναυπάκτου, όπου και παρέμεινε ως το θάνατό του.

Ασχολήθηκε με τη διδασκαλία και τη συγγραφή θεολογικών και φιλοσοφικών κειμένων καθώς επίσης και με την ποίηση: πρώτος, μετά την άλωση, έγραψε πρωτότυπο θρησκευτικό ποίημα στην αρχαία γλώσσα, γεγονός που μαρτυρεί και την ευρύτατη αρχαιομάθειά του.

Το κύριο έργο του, ο «Θησαυρός Δαμασκηνού του υποδιακόνου και Στουδίτου του Θεσσαλονικέως» (Βενετία 1568), είναι μια σειρά λόγων θρησκευτικών, οι οποίοι εγκαινιάζουν την καλλιέργεια της εκκλησιαστικής ρητορείας στη δημοτική. Το έργο γνώρισε τεράστια απήχηση σε όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και μεταφράστηκε στα βουλγαρικά, σερβοκροατικά, ρωσικά και τουρκικά.

Έγραψε επίσης: «Προγνωστικά σημεία περί βροχής», «Συνάθροισις από των βιβλίων των παλαιών φιλοσόφων, όσα είπον περί των πετεινών, ορνέων και των χερσαίων ζώων και περί των θαλαττών», «Κωμωδοδιάλογος» κ.ά.