«Έκφρασις μοναχικής εμπειρίας»
Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού
«Δεν είχε σπουδάσει ο Γέροντας θεολογίαν. Όμως εθεολόγει με πολλήν βαθύτητα. Γράφει εις μίαν από τις επιστολές του’ ‘ο αληθής Μοναχός, όταν εν τη υπακοή και τη ησυχία καθαρίση τας αισθήσεις και γαληνιάση ο νούς και καθαρισθή η καρδία του, τότε λαμβάνει χάριν και φωτισμόν γνώσεως και γίνεται όλος φως, όλος νούς, όλος διάυγεια.. Και αρπάζεται ο νούς εις την θεωρίαν, και γίνεται σύγκρασις, και μετουσιούται ο άνθρωπος, και γίνεται ένα με τον Θεόν, ώστε να μη γνωρίζη ή να χωρίζη τον εαυτόν του καθώς ο σίδηρος εις το πύρ όταν ανάψη και αφομοιωθή εις το πύρ’.
Από τα λόγια του αυτά φαίνεται ότι ο θείος γνόφος, τον οποίον καταυγάζει το άκτιστον φως, δεν του ήτο άγνωστος και απρόσιτος περιοχή, αλλά τον εγνώριζεν ως χώρον και τρόπον παρουσίας του Θεού’ ως μυστήριον απορρητον, ως φώς υπέρλαμπρον και υπερφανέστατον».Γέροντος ΙωσήφΕκδόσεις Ι.Μ. Φιλοθέου, Άγιον Όρος
σελ. 464 (Δεμένο) σχ.14Χ21
English
German
Română
French
Login