Μετάνοια και Εξομολόγησις

Μετάνοια είναι η επιστροφή του ανθρώπου στον Θεό. Είναι η μεταστροφή του νου (μετά-νοια) από το σκοτάδι της αμαρτίας στο φως του Χριστού. Αφετηρία της πορείας αυτής είναι "η επίγνωση των παραπτωμάτων μας, η οποία είναι μεγάλη αφορμή για να ελκύσουμε το θείο έλεος. Γι' αυτό και ο προφήτης Δαυίδ λέγει προς τον Θεό: Ελέησόν με,... ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω". Αναγνωρίζουμε ότι είμαστε υπεύθυνοι για την κατάστασή μας, και ζητούμε με ταπείνωση το έλεος του Θεού.

Από τη μετανοούσα ψυχή εξέρχονται δάκρυα καρδιακά, και θερμή ικεσία αναπέμπεται προς τον φιλάνθρωπο Χριστό: Κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας. Στη συνέχεια ο άνθρωπος αισθάνεται το μέγεθος της θείας μακροθυμίας και στην ψυχή του γεννιέται εύλογα η απορία και ο θαυμασμός: Αμαρτιών μου τα πλήθη και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει ψυχοσώστα Σωτήρ μου;

Στο φυλλάδιο αυτό γίνεται λόγος για τη μετάνοια, που είναι η θεραπεία των πληγών της αμαρτίας, καθώς και για την ιερά Εξομολόγηση, το Μυστήριο με το οποίο ολοκληρώνεται η μετάνοια του ανθρώπου. Τονίζεται επίσης η προετοιμασία για το Μυστήριο καθώς και οι καρποί της μετανοίας που το συνοδεύουν.

Ευχή ταπεινή του υπογράφοντος είναι να βοηθήση ο λόγος των θεοφόρων Πατέρων, ώστε να βιώσουμε όλοι μας το θαύμα της μετανοίας, και να γευθούμε από τώρα την ανάσταση της ψυχής μας και την καινή εν Χριστώ ζωή.

Κοίμησις Θεοτόκου 2010

Ιερομόναχος Γρηγόριος