π. Διονύσιος Τάτσης
Ο δρόμος της μακαριότητας
Μαλακό εξώφυλλο
Σχήμα: 14Χ21Σελίδες: 166
Το πνευματικό βιβλίο στοχεύει να βοηθήσει τους αναγνώστες του προκειμένου να στραφούν οριστικά προς το Θεό και στη συνέχεια να τους προσφέρει την εμπειρία εκείνη, που θα ικανοποιεί τις αναζητήσεις τους και θα δίνει λύσεις στους προβληματισμούς τους.
Στην εποχή μας υπάρχουν αρκετοί αγωνιστές, οι οποίοι έχουν αξιοποιήσει την εμπειρία των παλαιών αλλά και των νεότερων αγίων και έχουν προοδεύσει πνευματικά. Έχουν κάνει το ουσιαστικό και σταθερό βήμα προς την απόκτηση των αρετών. Δεν μένουν απλώς στην αποφυγή της αμαρτίας, αλλά προχωρούν πιο πέρα και πιο πάνω. Σημειώνω ενδεικτικά μερικά παραδείγματα. Ο κατά Θεόν αγωνιζόμενος καταπολεμεί την υπερηφάνεια και στρέφεται στην ταπείνωση, ακολουθώντας το "όποιος θέλει να είναι πρώτος θα πρέπει να γίνει ο τελευταίος απ' όλους και ο υπηρέτης όλων"1. Αρνείται το φοβερό πάθος της φιλαργυρίας και προσπαθεί να ανοίξει το χέρι του προς τους φτωχούς, γνωρίζοντας τις ολέθριες συνέπειες του πάθους, για τις οποίες ο ιερός Χρυσόστομος λέει: "Έως πότε θα λαχταρούμε για τα χρήματα; Δεν θα πάψω να τα κατηγορώ, γιατί αυτά είναι η αιτία όλων των κακών. Έως πότε δεν θα χορτάσουμε την αχόρταγη αυτή επιθυμία; Τι καλό έχει το χρυσάφι; Έχω εκπλαγεί με τη φιλοχρηματία. Από πού εισχώρησε αυτή η αρρώστια στην οικουμένη; Ποιος θα μπορέσει να την εξολοθρεύσει; Ποιος λόγος θα μπορέσει να διώξει το φοβερό αυτό θηρίο και να το εξαφανίσει ολοκληρωτικά: Είναι ριζωμένη η επιθυμία στα μυαλά των ανθρώπων, ακόμα κι εκείνων που νομίζουν ότι είναι ευσεβείς"2. Επίσης τηρεί την εντολή "οι μοιχεύσεις", αλλά και ελέγχει τους πονηρούς λογισμούς του σύμφωνα με το λόγο του Χριστού: "Σας λέω πως όποιος βλέπει μια γυναίκα με πονηρή επιθυμία, έχει κιόλας διαπράξει μέσα του μοιχεία με αυτήν"3. Αλλά και απέναντι στο ψυχοφθόρο πάθος της μνησικακίας είναι ευαίσθητος και ακολουθεί τις συμβουλές του αγίου Μαξίμου του ομολογητού, προκειμένου να απαλλαγεί και να κατακτήσει τη σπουδαία αρετή της ανεξικακίας: "Αν αισθάνεσαι μνησικακία εναντίον κάποιου, προσευχήσου γι' αυτόν και τότε σταματάς αμέσως την κίνηση του πάθους για εκδίκηση. Έτσι με την προσευχή απομακρύνεις το πάθος και χωρίζεις τη λύπη απο την ενθύμηση του κακού που σου έκαναν. Και όταν πλέον αισθανθείς αγάπη γι' αυτόν που σου έκανε κακό και γίνεις φιλάνθρωπος, τότε εξαφανίζεις τελείως το πάθος από την ψυχή σου. Αν πάλι κάποιος άλλος διατηρεί μνησικακία εναντίον σου, να γίνεσαι ταπεινός απέναντί του και να του δείχνεις καλοσύνη. Να τον καλείς και να τρως μαζί του, να τον συναναστρέφεσαι και να μιλάς μαζί του κι έτσι θα τον απαλλάξεις από το πάθος"4.
Η απλή τήρηση των εντολών είναι μια στέρηση, ενώ η απόκτηση των αρετών είναι ένα άνοιγμα στον ευχάριστο κόσμο του πνεύματος, όπου οι γλυκύτατες εμπειρίες είναι μια συνεχής πραγματικότητα. Η πνευματική εμπειρία είναι πολύτιμη και ωφελιμότατη για τους καλοπροαίρετους που θέλουν να ακολουθήσουν το δρόμο του Θεού, δηλαδή για τους αρχάριους της πνευματικής ζωής. Όμως υπάρχει μια δυσκολία. Εκείνου που την κατέχουν αποφεύγουν να την εκφράσουν, γιατί φοβούνται ότι θα δημιουργηθεί ενοχλητική φήμη για το πρόσωπό τους, η οποία στη συνέχεια θα γίνει ένα μεγάλο εμπόδιο στον προσωπικό τους αγώνα. Δυστυχώς, στο χώρο της Εκκλησίας υπάρχουν άνθρωποι που, ενώ μένουν αδρανείς στον προσωπικό τους πνευματικό αγώνα, ασχολούνται με το τι κάνουν οι άλλοι, περιγράφουν φανταστικές καταστάσεις και "αναδεικνύουν" αγίους! Πρόκειται για τακτική που οδηγεί πολλούς στην πλάνη. Η εμπειρία των όντως πνευματικών ανθρώπων καταδικάζει την τακτική αυτή. Οι χριστιανοί δεν πρέπει να γίνονται αυτόκλητοι εγκωμιαστές άλλων, που δεν γνωρίζουν καλά και στηρίζονται σε ανεύθυνες φημολογίες. Χρειάζεται προσοχή και διάκριση. Πάντα πρέπει να είναι λογικοί, μετριοπαθείς και ανιδιοτελείς. Να δέχονται με καλή προαίρεση τους αληθινούς αγωνιστές και να ενισχύονται πνευματικά από το παράδειγμά τους.
Ελπίζω ότι και τούτο το βιβλίο να οικοδομήσει τους αναγνώστες του και να αποτελέσει το σωτήριο ερέθισμα για μόνιμο αγώνα κατά της αμαρτίας, αλλά και πολύτιμο πνευματικό οδοδείκτη, γιατί περιέχει εμπειρίες ενάρετων ανθρώπων.
Πρεβ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΑΤΣΗΣ
____________________
1. Μαρκ. θ' 35.
2. Βασιλείου Δ. Χαρώνη, Παιδαγωγική ανθρωπολογία Ιωάννου Χρυσοστόμου, τόμος Δ', 1996, σελ. 592.
3. Ματθ. ε' 28.
4. Μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου, Τα 400 κεφάλαια περί αγάπης του αγίου Μαξίμου του ομολογητού, 1978 σελ. 100.