Βάπτισμα, Χρίσμα & Γλωσσολαλιά

Καθημερινά βιώνουμε το γεγονός ότι τα αποτελέσματα του προπατορικού αμαρτήματος κληρονομούνται:

1) Ο Απ. Παύλος επισημαίνει: "Τη γαρ ματαιότητι η κτίσις υπετάγη (: υποτάχθηκε στη φθορά) ουχ εκούσα (: όχι με τη θέλησί της), αλλά διά τον υποτάξαντα (εξαιτίας [του Θεού] που την υπέταξε), επ' ελπίδι, ότι και αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από της δουλείας της φθοράς εις την (: [για να συμμετάσχη] στην) ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού. Οίδαμεν γαρ ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συνωδίνει (: όλη μαζί η κτίσι στενάζει και κοιλοπονά) άχρι του νυν· ου μόνον δε, αλλά και αυτοί την απαρχήν του Πνεύματος έχοντες και ημείς αυτοί εν εαυτοίς στενάζομεν υιοθεσίαν απεκδεχόμενοι, την απολύτρωσιν του σώματος ημών. Τη γαρ ελπίδι εσώθημεν (: σωθήκαμε με [σωτηρία που είναι] αντικείμενο ελπίδος)" (Ρμ 8, 20-24). Και, βέβαια, όλα αυτά τα επιτυγχάνουμε με το Βάπτισμα και τη μεταγενέστερή του εν Χριστώ ζωή.

2) Στη Γένεσι μιλά ο ίδιος ο Θεός: "Είπε Κύριος ο Θεός διανοηθείς· ου προσθήσω έτι καταράσασθαι (: να καταρασθώ) την γην διά τα έργα των ανθρώπων, ότι έγκειται η διάνοια του ανθρώπου επιμελώς επί τα πονηρά [ως αποτέλεσμα της προπατορικής πτώσεως] εκ νεότητος αυτού· ου προσθήσω ουν έτι πατάξαι πάσαν σάρκα ζώσαν, καθώς εποίησα" (Γεν 8, 21).

3) "Εν οις (: σαν αυτούς) και ημείς πάντες ανεστράφημεν ποτέ (: ζήσαμε κάποτε) εν ταις επιθυμίαις της σαρκός ημών, ποιούντες τα θελήματα της σαρκός και των διανοιών, και ήμεν τέκνα φύσει οργής (: λόγω [της διεστραμμένης] φύσεώς μας, ήμασθαν άξιοι [της θείας] οργής), ως και οι λοιποί" (Εφ 2, 3).

Δόξα τω Θεώ, λοιπόν, που στο σοφό Του σχέδιο μας αναγέννησε με τα Μυστήρια της Εκκλησίας και πρώτα, σαν με εισιτήριο εισόδου, με το Βάπτισμα και το Χρίσμα.

Στις επόμενες σελίδες προγενέστεροι, έγκριτοι, αδελφοί μας θα μας ξεναγήσουν στο ολάνθιστο λιβάδι της Εκκλησιαστικής ζωής, τονίζοντάς μας τα χαρακτηριστικά στοιχεία των πρώτων, χρονικά, Μυστηρίων.