Η Ορθοδοξία και η Θρησκεία του Μέλλοντος

Στις 10 Μαΐου του 1976, ο π. Σεραφείμ Ρόουζ οδηγούσε προς τον τόπο διαμονής του, στο μοναστήρι του αγίου Γερμανού στα βουνά της Βόρειας Αλάσκα. Ερχόταν από το Όρεγκον (Oregon), όπου είχε πάρει ένα φορτίο από το πρωτοεκδιδόμενο βιβλίο του "Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος" -ένα βιβλίο που μια μέρα θα γινόταν πνευματικός δυναμίτης, ιδιαίτερα στη Ρωσία. Το βιβλίο ήταν μια εξέταση των σύγχρονων θρησκευτικών φαινομένων, συμπτωμάτων της "νέας θρησκευτικής συνείδησης", η οποία προετοίμαζε το δρόμο για μια παγκόσμια θρησκεία και σηματοδοτούσε την αρχή μιας "δαιμονικής πεντηκοστής" στους έσχατους καιρούς. Ποτέ πριν δεν είχε γραφτεί μια τόσο διεισδυτική ανάλυση των πνευματικών ρευμάτων του 20ου αιώνα, επειδή μέχρι τώρα κανείς δεν τα είχε μελετήσει τόσο επισταμένα, με βάση την άχρονη σοφία των Αγίων Πατέρων.

Στην αρχή και στο μέσον της δεκαετίας του 1970, όταν ο π. Σεραφείμ έγραφε το βιβλίο του, πολλά από τα φαινόμενα που περιέγραφε θεωρούνταν μέρος ενός παρεκτρεπόμενου "περιθωρίου". Αλλά εκείνος είδε αυτό που ερχόταν:  είδε ότι το "περιθώριο" θα γινόταν όλο και περισσότερο το κυρίαρχο ρεύμα. Είδε την τρομακτική ενότητα σκοπού πίσω από ένα μεγάλο φάσμα εξωτερικά ξεχωριστών φαινομένων, και είδε το αποτέλεσμα όπου αυτά στόχευαν να διαγράφεται απειλητικό στον ορίζοντα. Καθώς ταξίδευε νότια με το βιβλίο, το οποίο επρόκειτο να ρίξει τη μάσκα των πιο απατηλών μορφών δαιμονικής πλάνης του καιρού μας, ταίριαζε να σταματήσει σ' έναν πυρήνα του νεοπαγανισμού στην Αμερική: Το όρος Σάστα (Shasta). Θεωρούμενο από κάποιους ως ιερό βουνό των αρχικών Ινδιάνων κατοίκων, το όρος Σάστα ήταν από καιρό κέντρο αποκρυφιστικών δραστηριοτήτων και εγκαταστάσεων, που τώρα αυξάνονταν εκεί. Ο π. Σεραφείμ ανέβηκε μέχρι ένα σημείο του ανηφορικού δρόμου οδηγώντας, με το φορτίο του από βιβλία. Στάθηκε στη σκιά του τεράστιου βουνού, σ' ένα σημείο όπου γίνονταν συχνά νεοπαγανιστικές γιορτές, και έψαλε πασχαλινούς ύμνους, έψαλε για την Ανάσταση του Χριστού και τη νίκη Του πάνω στο σατανά και το νόμο του θανάτου. Στο μυαλό του ήρθε μια σκέψη που του είχε ξανάρθει παλιότερα: "Θά 'πρεπε να έρθει ένας Ορθόδοξος ιερέας και να ευλογήσει το βουνό με αγιασμό"! Αργότερα, μετά τη χειροτονία του σε ιερέα, θα επέστρεφε να ευλογήσει το βουνό. Αλλά το βιβλίο του θα έκανε περισσότερα: θα μετακινούσε βουνά.