"Να κάνετε τα παιδιά να αισθανθούν το καλό ως ανάγκη" μας είπε ο Γέροντας Παΐσιος σε μια επίσκεψή μας, μιας παρέας δασκάλων και καθηγητών. Και με αυτή τη σύντομη διδαχή του μας παρέδωσε το καλύτερο μάθημα περί παιδαγωγικής. Διότι ο Γέροντας, εκτός των άλλων πολλών χαρισμάτων, είχε και το χάρισμα του παιδαγωγού, δηλαδή του οδηγού των παιδιών -τουτέστιν όλων μας- στην Αλήθεια.
Η παιδαγωγική του πατρός Παϊσίου δεν έχει καμμιά σχέση με τις σύγχρονες θεωρίες, οι οποίες φέρουν εντός τους την σύντομη ημερομηνία λήξεώς τους, ανατρεπόμενες από άλλες θεωρίες αντάξιές τους ή μη. Η παιδαγωγική του δεν βασιζόταν σε καμμιά ηθικιστική προσέγγιση της ζωής, αλλά στην οντολογική θεώρηση της Αλήθειας, την οποία ο ίδιος βίωνε. Η Αλήθεια είναι πρόσωπο, έχει όνομα, λέγεται Χριστός, και ο δάσκαλος και ο μαθητής είναι επίσης πρόσωπα που αντανακλούν αυτήν την Αλήθεια. Συνεπώς, μεταξύ τους δεν μπορούν να παρεμβάλλονται τα απρόσωπα.
Ο Γέροντας Παΐσιος δίδασκε πάντοτε διά του παραδείγματος. Τα παραδείγματά του τα αντλούσε από τα πρόσωπα-πρότυπα, δηλαδή από τους Αγίους, από τους ήρωες και από τους συνανθρώπους του, μοναχούς ή λαϊκούς, που έβλεπε με το χάρισμά του την θεία παρέμβαση στη ζωή τους.
Όσοι εφαρμόζουμε στην διδασκαλία μας το δίδαγμα του πατρός Παϊσίου βλέπουμε τα αποτελέσματα. Τα παιδιά συγκεντρώνονται και ακούνε με πολύ ενδιαφέρον, μόνο όταν λέμε ιστορίες με δρώντα πρόσωπα. Όταν δε ο βίος του Γέροντα γίνεται πλέον διδακτέα ύλη, εκεί μεταμορφώνονται τα πάντα και μοσχοβολούν. Είναι εκπληκτικό το πόσο αρέσουν στα παιδιά τα θαύματά του αλλά και οι διδαχές του!
Το μεγάλο μάθημα της παιδαγωγικής του Γέροντος Παϊσίου το συνέλαβε εξαρχής ο Δάσκαλος Απόστολος Ιωαννίδης, του οποίου ευτυχήσαμε να είμαστε μαθητές περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια.
Μαχητικός, ανήσυχος και αενάως σκεπτόμενος, δίδαξε σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, αφού είχς αποκτήσει αρκετούς πανεπιστημιακούς τίτλους. Ευτυχώς δεν είχε μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς, για τους οποίους χαριτολογώντας συνήθιζε να λέει: "δύο μεταπτυχιακά μόνο έχω, στα δύο χωριά που υπηρέτησα ως δάσκαλος".
Η γνωριμία του με τον Γέροντα Παΐσιο στο υπαίθριο αρχονταρίκι της Παναγούδας, τον έκανε να απορρίψει όλα όσα νόμιζε ότι ήξερε μέχρι τότε και να ξεκινήσει την μάθηση εξ' υπαρχής, όπως έλεγε, παρά τους πόδας του.
Κρατώντας σημειώσεις και μελετώντας τους λόγους του κατέληξε στο ανά χείρας πόνημα, ομαδοποιώντας τις διδαχές του Γέροντος με βάση την παιδαγωγική αξιοποίησή τους.
Θεωρούσε τον Γέροντα ως νέο Πατροκοσμά, γι' αυτό και τον ονόμαζε Πατροπαΐσιο και ισάξιο αποστολικό Πατέρα των Πατέρων του 4ου και 14ου αιώνος.
Σε μια επίσκεψή του με τους μετεκπαιδευτικούς δασκάλους στον Γέροντα Παΐσιο, τον άκουσα να τους αντιλέγει στις αιτιάσεις τους για τα χάλια της παιδείας και της Ελλάδας γενικότερα, ότι "δέκα καλοί διδάσκαλοι αν υπάρχουν, η Ελλάδα δεν θα πάθει τίποτα".
Αυτός ο λόγος ήταν η πυξίδα και ο καημός του Απόστολου Ιωαννίδη που μέχρι τελευταίας του πνοής προσπαθούσε να δίνει ύλη γι' αυτούς τους δασκάλους. Αρθρογραφώντας σε εφημερίδες, μιλώντας σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, αλλά κυρίως οργανώνοντας αρχονταρίκια με παλιούς του μαθητές, καιγόταν από την αγάπη του για το μέλλον των σχολείων και της πατρίδας μας.
Σήμερα που η κατάσταση στα σχολεία μας είναι και πάλι απελπιστική και εφιαλτική, τώρα που πάψαμε να μορφώνουμε τον Χριστό στις καρδιές των παιδιών και τα τρέφουμε με συνταγές μαγειρικής, οδηγίες χρήσεως καφετιέρας και μικρές αγγελίες αγοραπωλησίας σκαφών και ακινήτων, με μάγισσες, ξωτικά και διαφημίσεις, το παρόν πόνημα μπορεί να βοηθήσει τους δασκάλους να διευρύνουν την διδακτέα ύλη τους και να προσφέρουν στους μαθητές τους το καλύτερο φάρμακο για την ασθένεια που τους δωρίζουν με μαθηματική ακρίβεια τα σχολικά βιβλία: την κατάθλιψη.
Ευχαριστώντας τους συντελεστές αυτής της έκδοσης, ας ευχηθούμε και υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του δούλου του Θεού, Δασκάλου Απόστολου Ιωαννίδη.
Κωνσταντίνος Σαμοΐλης
δάσκαλος
English
German
Română
French
Login