Αγωνίζου και πάλι αγωνίζου και θα έρθει η ωφέλεια

Στα εξήντα σχεδόν χρόνια διακονίας του λόγου του Θεού, το θέμα που κυριαρχεί στην όλη διδαχή του π. Συμεών είναι το θέμα του πνευματικού αγώνος. Εκείνο που κυρίως τονίζει ο π. Σ. είναι ότι δεν φτάνει απλώς να αγωνίζεται κανείς, αλλά χρειάζεται να ξέρει πώς να αγωνίζεται και να παίρνει σε κάθε περίπτωση τη σωστή στάση ενώπιον του Θεού και της όποιας πραγματικότητος. Ένα επίσης χαρακτηριστικό στοιχείο της διδαχής του είναι το αισιόδοξο πνεύμα -όλα είαι απλά, όλα είναι εύκολα· καλύτερα δεν γινόταν- με το οποίο αντιμετωπίζει το καθετί, αλλά και η αισιοδοξία που εμπνέει στον κάθε μετανοούντα αμαρτωλό και στον κάθε αγωνιζόμενο πνευματικά χριστιανό. Το πνεύμα αυτό άλλωστε, το αισιόδοξο, το βρίσκουμε στη ζωή και τα έργα των πατέρων της Εκκλησίας μας.1

Στις αρχές του 2010 ο π. Συμεών ξεκίνησε μια σειρά ομιλιών, στις οποίες διαβάζει από βιβλία συγχρόνων γερόντων (ή αγίων της Εκκλησίας) και εμβαθύνει μέσα από τη δική του πνευματική εμπειρία. Το περιεχόμενο του ανά χείρας βιβλίου αποτελούν οι ομιλίες που έγιναν το 2010 με βάση τον λόγο "Περί του πνευματικού αγώνος" του π. Πορφυρίου από το  βιβλίο Βίος και Λόγοι. 2

Φρονούμε ότι το βιβλίο του π. Πορφυρίου έγινε αφορμή να εκφράσει ο π. Σ. τις δικές του πνευματικές εμπειρίες, έτσι ώστε μέσα στις ομιλίες αυτές να βρίσκουμε συμπυκνωμένη όλη τη διδαχή του, που εκφράζεται και με τον τρόπο που διατυπώνει τις προσωπικές του εμπειρίες ο π. Πορφύριος. Οι σελίδες που ακολουθούν μας φανερώνουν τα μυστικά της πνευματικής ζωής (π.χ., να αγωνίζεσθε απλά, απαλά, χωρίς βία), την τέχνη του πνευματικού αγώνος (π.χ., κάθε προσβολή του πονηρού να την αντιμετωπίζετε με την περιφρόνηση), και τι είναι αυτό που βλέπει τελικά ο Θεός σε κάποια ψυχή και την κάνει κατοικητήριο της χάριτός του (η ταπείνωση και η αγάπη ελκύουν τη χάρη του Θεού).

"Κάθε μέρα -τονίζει ο π. Συμεών- να θυμάστε ότι τα πράγματα είναι απλά, εύκολα, και ο λόγος που ταλαιπωρούμαστε και δεν προκόπτουμε είναι ότι δεν τοποθετούμαστε σωστά ενώπιον του Θεού. Είναι μια διαστροφή αυτή του ανθρώπου, και χαρά σ' εκείνον που εγκαίρως θα το καταλάβει και θα θελήσει να προσγειωθεί και να προσαρμοστεί προς το πώς τα οικονομεί ο Θεός. Πρέπει όμως να φύγει από μέσα μας η ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας, η υπερηφάνεια και ο μεγάλος εγωισμός μας".

"Εγώ -εξομολογείται ο ομιλητής- έχω καημό και πρόβλημα, ας πούμε, που βλέπω τον έναν, την άλλη να υποφέρουν. Υποφέρουν από κάποια πράγματα που έχουν κολλήσει μέσα τους και τα κρατούν σαν να είναι περιουσία και θησαυρός, ενώ είναι ό,τι πιο αρνητικό. Τι τα κρατάς; Είναι καημός, είναι πόνος να βλέπεις τον έναν, τον άλλο που έχουν κάποιο βάρος, κάποιο παράπτωμα, κάτι κακό, κάτι που έχει κολλήσει επάνω τους και τους κάνει ό,τι θέλει. Κι εκείνο που χρειάζεται είναι απλά-απλά να θελήσουν να το δουν, να ταπεινωθούν, να τρέξουν στον Χριστό, και λυτρώνονται. Αυτό που τόσο πολύ τονίζει ο π. Πορφύριος: ασ' το το κακό -άσε τους λογισμούς, τη βαριεστημάρα που νιώθεις, την ακεφιά που έχεις, ασ' τα όλα εκείνα που δεν θέλει ο Θεός- άσ' τα και τρέξε στον Χριστό".

"Το θεωρώ πάρα πολύ σοβαρό από απόψεως πνευματικού αγώνος -επιμένει ο ομιλητής- το να αφήνει κανείς το κακό και στρέφεται προς τον Χριστό. Άσ' το το κακό. Τρέξε στο καλό. Κι εδώ είναι προσωποποιημένο το καλό, που είναι ο ίδιος ο Χριστός.

Ας προσπαθήσουμε, παρακαλώ, να το πιάσουμε το πνεύμα αυτό. Αν λάβουμε υπ' όψιν μας ότι στα χρόνια μας αρκετές ψυχές είναι λίγο άρρωστες με μελαγχολίες κτλ. και αγριεύουν, θα έλεγα ότι είναι και λίγο τέχνη η πνευματική ζωή. Είσαι τι είσαι· έτσι απλά να πας στον Χριστό: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με". Είναι δεδομένο ότι, όποιος και να είσαι, ο Χριστός σε δέχεται".3

Και μας διαβεβαιώνει από τα βάθη της καρδιάς του ο ομιλητής: "Όσο περισσότερο επιμένει το κακό μέσα μας, όσο περισσότερο επιμένει η επανάσταση και η αντίδραση μέσα μας, τόσο πιο σίγουροι να είμαστε, αδελφοί μου, ότι κάποιο μεγάλο θαύμα θα κάνει ο Θεός στην ψυχή μας. Τι άλλο θέλουμε;"4

________________________

1. Βλ. Το Μέγα Γεροντικόν, εκδ. Ι. Ησυχ. "Το Γενέσιον της Θεοτόκου", τομ. 3, Θεσσαλονίκη 1997, κεφ. 10, απόφθ. 155: Αδελφός ηρώτησε τον αββάν Σισόην λέγων· Τι ποιήσω, αββά, ότι πέπτωκα; Λέγει αυτώ ο Γέρων· Ανάστα πάλιν. Λέγει αυτώ ο αδελφός· Ανέστην και πάλιν πέπτωκα. Και λέγει ο Γέρων· Ανάστα πάλιν και πάλιν. Είπεν ουν ο αδελφός· Έως πότε; Λέγει ο Γέρων· Έως αν καταληφθής είτε εν τω αγαθώ είτε εν τω πτώματι· εν ω γαρ ευρίσκεται άνθρωπος, εν αυτώ και πορεύεται.

2. Βλ. Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος και Λόγοι, εκδ. Ι. Μονής Χρυσοπηγής, Γ' έκδ., Χανιά 2009.

3. Τα παραπάνω αποσπάσματα είναι από το ανά χείρας βιβλίο.

4. Βλ. στο βιβλίο των εκδόσεών μας Ο άνθρωπος του Θεού, Θεσσαλονίκη 2002, σ. 72.